Tα θέματα της Γεωγραφίας και της Ιστορίας για το Βaccalauréat L/ES 2010 ( Λογοτεχνία / Οικονομικές και Κοινωνικές Επιστήμες)

Θέματα Βac

Το θέμα της Φιλοσοφίας για το Βαccalauréat ES 2010 ( Oικονομικές και Κοινωνικές επιστήμες)

Le sujet : Le rôle de l’historien est-il de juger ?

Le corrigé :

Les notions au programme : L’histoire

La problématique : la question porte sur le rôle de l’historien et demande si celui-ci consiste à juger. Oui, mais juger quoi ? Les documents historiques ? Les événements ? L’actualité ? Le sujet ne le dit pas, et il convient donc de préciser ce que l’historien pourrait être habilité à juger.

Ici, « juger » doit être compris d’abord au sens d’apprécier, estimer, évaluer. La question est alors : L’historien est-il autorisé à formuler des jugements de valeur sur ce qu’il étudie ou sur le monde qui l’entoure ? Or, la mission de l’historien est justement de veiller à l’objectivité de son récit.

Mais juger signifie aussi savoir distinguer le vrai du faux. L’historien, dans son travail, doit constamment juger ce qui est pertinent et ce qui ne l’est pas, faire preuve de discernement.

Enfin, juger a également le sens de prononcer une sentence, prendre une décision, trancher définitivement. L’historien peut-il décider du sens de l’histoire une fois pour toutes ? L’histoire n’est-il pas un travail qui consiste à remettre en cause continuellement les certitudes acquises dans le passé ?

Les difficultés / pièges à éviter : Ce sujet nous invitait à réfléchir au rôle de l’historien. Il fallait donc éviter de transformer le sujet : l’historien est-il objectif ?

Attention à ne pas comprendre uniquement « jugement » comme un jugement de valeur. Un jugement est aussi un jugement de fait, un constat. Il fallait éviter de se contenter de dénoncer le manque de neutralité de l’historien et s’intéresser à la façon dont l’historien fait l’histoire. Il fallait bien voir qu’une certaine part de subjectivité était constitutive de l’activité de l’historien.

Les références pertinentes : Dilthey, Ricoeur.

Le plan proposé :

I.  L’historien doit faire preuve de jugement lorsqu’il fait l’histoire
II. Mais l’historien est-il toujours juste dans ses jugements ?
III. L’historien doit faire preuve de jugement pour éviter de juger

Αντικείμενο μελέτης ή ψυχαγωγίας, τα βιντεοπαιχνίδια μπαίνουν στο μουσείο

H αρχαιότερη μηχανή βιντεοπαιχνιδιών δεν είναι ακόμη 40 χρονών, θεωρείται όμως πια τέχνη. To 1975 o αμερικανός Nolan Bushell, που τρία χρόνια νωρίτερα  είχε ιδρύσει στις ΗΠΑ την εταιρεία Atari, βγάζει στην αγορά το Pong, το πρώτο στην ιστορία δημοφιλές βιντεοπαιχνίδι.

Στο Musée des arts et métiers παρουσιάζεται η εξέλιξη των βιντεοπαιχνιδιών, σε μια έκθεση που θα είναι ανοικτή στο κοινό μέχρι τις 7 Νοεμβρίου.

Πηγή: Le monde

Oι Μεροβίγγειοι στο Μουσείο του Cinquantenaire (Βρυξέλλες)

Μεροβίγγειοι

• Δυναστεία Φράγκων βασιλέων

• Βασίλευσαν σ΄ένα πολύ μεγάλο μέρος της σημερινής Γαλλίας και του Βελγίου καθώς και σ'ένα μέρος της Γερμανίας και της Ελβετίας, από τον 5ο έως τον 7ο αιώνα.

Ετυμολογία: Από το βασιλιά Mérovée, πρόγονο του Clovis. Ονομάστηκαν και " βασιλείς με τα μακριά μαλλιά".

Η βάπτιση του Clovis του Le Maitre de St Gilles ( περίπου

1500)

To παλάτι των Παπών στην Αvignon

 Το παλάτι των Παπών αποτέλεσε σύμβολο της ακτινοβολίας της εκκλησίας στη χριστιανική Δύση το 14ο αιώνα.
Άρχισε να χτίζεται το 1335 και τελείωσε σε λιγότερο από 20 χρόνια. Ήταν έργο δύο κυρίως Παπών: του Benoit XII  και του διαδόχου του Clément VI. Αποτελεί το σημαντικότερο παλάτι γοτθικού ρυθμού στον κόσμο (15.000τμ.) και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Πάπα και νωπογραφίες του ιταλού καλλιτέχνη Matteo Giovanetti.

Στο βίντεο βλέπουμε:

• την αίθουσα υποδοχής, όπου ο Πάπας δεχόταν τους προσκεκλημένους του
• τη στέγη απ' όπου και η υπέροχη θέα της Avignon 
• τον πύργο του Πάπα
• το παρεκκλήσι St-Michel ( ιδιωτικό παρεκκλήσι του Πάπα)
• το στούντιο του Clément VI. Στους τοίχους σκηνές κυνηγιού.
• τη βιβλιοθήκη του Πάπα
• το δωμάτιο του Πάπα με νωπογραφίες
• το δωμάτιο όπου φυλάσσονταν τα ρούχα του
• το μπάνιο του Πάπα

Πατήστε εδώ για μια Eικονική περιήγηση του παλατιού.

Bοτανικός κήπος στα περίχωρα του Φοίνικα (Αριζόνα)

.

O λόγος του στρατηγού De Gaulle

Πρόκειται για το λόγο που απηύθυνε ο στρατηγός De Gaulle στους γάλλους συμπατριώτες του από το ραδιοφωνικό σταθμό ΒBC ( Λονδίνο) στις 22/6/1940  και με τον οποίο τους καλούσε να αντισταθούν. Παρουσίαση του λόγου με κινητική τυπογραφία ( typographie cinétique) από τον Richard Simon. To πρόγραμμα που χρησιμοποίησε είναι το After effects.

Ημέρα της Μουσικής σήμερα

Charlie Parker, Summertime (Jazz Instrumental)

20 Iούνη. Παγκόσμια μέρα για τους πρόσφυγες

O Θάνατος του José Saramago

Ο πορτογάλος συγγραφέας José Saramago που τιμήθηκε με το Nobel  λογοτεχνίας τo 1998 πέθανε σε ηλικία 87 ετών στο ισπανικό νησί Lanzarote (Kανάρια νησιά),όπου ζούσε από το 1993 με τη σύζυγο του, τη δημοσιογράφο Pilar del Rio.

Μέλος του πορτογαλικού κομμουνιστικού κόμματος από 1969, ήταν αντίθετος με τη δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης.Συμμετείχε σε παγκόσμια κοινωνικά φόρα και ήταν ένας από αυτούς που υπέγραψαν το Μανιφέστο του Porto Alegre. Ήταν υποψήφιος στις ευρωπαϊκές εκλογές του 2009.

Πηγή: Libération
            Le monde


Aπόσπασμα από συνέντευξη που παραχώρησε  ο José Saramago στη Le monde des livres στις 23-11-2006

José Saramago : "Nous ne vivons pas en démocratie"

..............................................................................

Dans L'Histoire du siège de Lisbonne, l'un de vos personnages dit : "Bénis soient ceux qui disent non, car le royaume de la terre devrait leur appartenir. (...) Le royaume de la terre appartient à ceux qui ont le talent de mettre le "non" au service du "oui"." C'est ce que vous illustrez ici ? 

"Non" est pour moi le mot le plus important. D'ailleurs, chaque révolution est un "non". Mais, le problème de la nature humaine c'est que petit à petit ce "non" devient un "oui". Il arrive toujours un moment où l'esprit de la révolution, la pureté qu'elle porte, est dénaturé et où après vingt ou trente ans, la réalité devient tout autre. Et, malgré tout, on continue à parler d'une révolution qui n'existe plus. C'est comme la liberté : que de crimes ont été commis en son nom...

Vous dénoncez dans La Lucidité, l'instrumentalisation par certains Etats du terrorisme et de la peur...

Cette instrumentalisation existe depuis toujours. Le 11-Septembre l'a simplement rendue plus visible. Dans une légitime défense contre le terrorisme islamique et les méthodes qu'on utilise, il y a aussi du terrorisme d'Etat. Les Etats-Unis le savent, tout comme nous. Le problème, c'est que cela paraît normal. Il n'y a pas de surprise : chaque fois qu'un gouvernement utilise des mesures d'exception au nom du terrorisme, il répond avec une autre forme de terrorisme.

Πηγή: Le monde

"Πρέπει να ξεχάσουμε το παρελθόν για να αποκτήσουμε ένα μέλλον;"

Σ' ένα από τα θέματα του μαθήματος της Φιλοσοφίας που είχαν να αντιμετωπίσουν οι γάλλοι μαθητές  για την απόκτηση του Baccalauréat   ( "Πρέπει να ξεχάσουμε το παρελθόν για να αποκτήσουμε ένα μέλλον?" ) απαντά με το δικό του " γραπτό" ο Μarc Crépon,φιλόσοφος, μεγάλος γνώστης του Nietzche και του Rosenzweig.

" Εάν θα έπρεπε να αναρωτηθούμε γι' αυτό που θα χώριζε και μετά θα ένωνε τα έθνη που απαρτίζουν την Ευρώπη, χωρίς αμφιβολία θα προτείναμε καταρχάς τον συλλογικό εορτασμό των ημερομηνιών. Για καθένα από αυτά τα έθνη το έτος δομείται με βάση τον εορτασμό των γεγονότων που σημάδεψαν την ιστορία του. Η ανάμνηση των γεγονότων αυτών επιβάλλεται στην κοινωνία ως χρέος μνήμης. Eπειδή όμως τις περισσότερες φορές πρόκειται για τραυματικά γεγονότα ( πολέμους, απόπειρες, καταστροφές), αυτό που κάθε φορά υπενθυμίζεται είναι ένα χρέος συρρικνωμένο, σε βάρος των θυμάτων αυτών των ίδιων γεγονότων.

Από το ένα έθνος στο άλλο, από τη μια κοινότητα στην άλλη, οι ημερομηνίες αυτές δεν είναι οι ίδιες ή δεν έχουν την ίδια σημασία. Εξάλλου επιβλήθηκαν για πολύ καιρό ως παράγοντας διαίρεσης, κυρίως όταν το παρελθόν που υπενθύμιζαν ήταν η σύγκρουση που είχε φέρει αντιμέτωπους τους μεν με τους δε. Την επομένη του Α' αλλά και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα ευρωπαϊκά κράτη είχαν καθένα το δικό του ημερολόγιο, τις δικές του ημερομηνίες. Διακρίνονταν για τις διαφορετικές σχέσεις που είχαν με το κοινό τους παρελθόν.

Αυτό σημαίνει ότι ήταν αναγκαίο η Ευρώπη να αποκτήσει ένα μέλλον, αυτά τα ίδια έθνη να ξεχάσουν το παρελθόν τους;  Ή έπρεπε να μάθουν να το μοιράζονται;  Στην διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, οι επετειακοί εορτασμοί έγιναν κοινοί, οι συμβολικές πράξεις πολλαπλασιάστηκαν, όπως αυτή που ένωσε, χέρι-χέρι, το γάλλο και το γερμανό πρόεδρο, τον Fr.Mitterand και τον Hel.Kolh στο Verdun.Με τον καιρό, χωρίς τίποτα να ξεχαστεί από τις συγκρούσεις του παρελθόντος, τα ευρωπαϊκά έθνη έμαθαν να κτίζουν το μέλλον τους στην αναγνώριση και τον αμοιβαίο σεβασμό των πληγών των διαφορετικών μνημών τους. (...)

"Πρέπει να ξεχάσουμε το παρελθόν για να αποκτήσουμε ένα μέλλον?" (..) Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε τη λήθη, δεν μπορούμε να απωθήσουμε το παρελθόν, με κίνδυνο να το δούμε μια μέρα να επιστρέφει οργισμένο. Το παρελθόν δεν αφήνει να το χειραγωγήσουμε, όπως η συγγνώμη και η συμφιλίωση δεν μπορούν να επιβληθούν.

(...) Ποιος, στο τέλος τέλος, θα είχε τη δύναμη να το κάνει; (...) Αντίθετα μπορούμε να κάνουμε δύο πράγματα. Καταρχάς να οργανώσουμε τον επετειακό εορτασμό, γιατί αποτελεί πολιτική ευθύνη να επωμιστούμε τα τραύματα της μνήμης. Αποτελούν, από πολλές απόψεις, ένδειξη αναγνώρισης και είναι σημαντικό καμιά κοινότητα να μην αισθανθεί αδικημένη ή παραγνωρισμένη.Στη συνέχεια να κτίσουμε την διανοητική στάση απέναντι στα γεγονότα.

Το παρελθόν δεν ζητά να ξεχαστεί, αλλά να γίνει κατανοητό, για να μπορέσουμε να το μοιραστούμε καλύτερα. Αυτή η διανοητική στάση δεν θα μπορούσε σήμερα να εγκλωβιστεί σε μια οπτική συμφερόντων στενά εθνικών. Βρίσκεται στο κέντρο πολλών προκλήσεων: αναμφίβολα  της δημιουργίας της Ευρώπης, αλλά και της αμοιβαίας κατανόησης ανάμεσα στις χώρες του Βορρά και του Νότου, ανάμεσα στις παλιές αποικιακές δυνάμεις και τις παλιές αποικίες, ανάμεσα στους νικητές όλων των πολέμων, του χτες και του σήμερα, και των νικημένων."

Πηγή: Libération

Φωτογραφίες του Antoine de St- Exupéry

Πολλές ανέκδοτες φωτογραφίες του Antoine de St-Exupéry βρέθηκαν κοντά στην Angers.Πρόκειται για τις τελευταίες φωτογραφίες  πριν από το θάνατό του, τον Ιούλιο 1944, στη διάρκεια αναγνωριστικής πτήσης πάνω από την Μεσόγειο.

Η οικογένεια του R. Duriez, ενός πιλότου- συντρόφου του, είχε φυλάξει τις φωτογραφίες σ' ένα χάρτινο κουτί ανάμεσα σε σημειώσεις  για την πτήση και σε ερασιτεχνικές φωτογραφίες τραβηγμένες στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από τον αερόπορο αυτό. 

Μία από τις τελευταίες φωτογραφίες του Antoine de St- Exupéry, τραβηγμένη ίσως στην Κορσική, λίγο πριν από θάνατό του.

Ο συγγραφέας-αεροπόρος δίπλα σ'ένα τζιπ. Φωτογραφία μη χρονολογημένη. Δωρεά στο Musée de l`air της Angers.









Ο Antoine de St- Exupéry  μπροστά στο αεροπλάνο του.





 Πηγή: Le monde

Eικόνες από τον κόσμο

Εικόνες από τον κόσμο

View more presentations or Upload your own.

Δημοπρασία χειρογράφου του Αnt. de Saint- Exupéry. Παρίσι

Χειρόγραφο του Antoine de St-Exupéry βγαίνει στις 15 Ιουνίου σε δημοπρασία στο Παρίσι.  Η τιμή του υπολογίζεται στις 65-70.000 ευρώ. Είναι το χειρόγραφο των τελευταίων κεφαλαίων του "Pilote de guerre"  που έγραψε γύρω στα 1939-1940.

Το χειρόγραφο του Antoine de St- Exupéry ( φωτό)

Μεταξύ άλλων θα δημοπρατηθεί και επιστολή που ο S. Freud  έγραψε το 1912.

Η επιστολή του Freud ( φωτό)

Πηγή: Le nouvel Observateur

Για τον Ανδρέα Βουτσινά

Pour saluer Andreas Voutsinas

Par Armelle Héliot le 8 juin 2010

Né à Khartoum en 1932, il avait été élevé en Afrique et en Grèce, s'était formé en Angleterre puis aux Etats-Unis où il avait intégré l'Actor's Studio avant d'en devenir le chantre en France, dans les années 70. Ces derniers temps, il travaillait dans son pays, mais n'oubliait pas Paris...Il s'est éteint à Athènes hier.

Tout ce que le monde du théâtre, du cinéma, de la télévision compte de talent est passé par l'Atelier Voutsinas. Dans les années 70, à Paris, casquette éternellement vissée sur le crâne, petit anneau à l'oreille, il avait inventé son style et attirait dans son cours des comédiens très reconnus et de tout jeunes, en formation. Ainsi Jean-Pierre Jorris, qui avait été le premier Cid d'Avignon, Henri Virlogeux, Lucienne Hamon, la toute jeune et déjà célèbre Brigitte Fossey, Véronique Silver, Sylvie Joly, tant d'autres, côtoyaient-ils alors de parfaits inconnus nommés Didier Flamand ou Jean Reno.

Andreas Voutsinas, homme fin, sensible, qui aurait tant voulu être indifférent à la bêtise du monde, s'est éteint hier à Athènes. Il avait été admis à l'hôpital le 11 mai dernier. Il aurait eu 78 ans l'été prochain. Il y a quelques années il avait été renversé alors qu'il attendait un autobus, et les suites de cet accident l'avaient beaucoup diminué.

Il avait été très heureux, ces dernières années, alors qu'il retrouvait sa patrie, cette Grèce tant aimée où il avait grandi après ses premières saisons africaines. Il racontait souvent l'émotion extraordinaire qui l'avait transpercé lorsque, pour la première fois, il avait mis en scène à Epidaure.

Andreas Voutsinas avait eu plusieurs vies. Afrique, Grèce, puis Grande-Bretagne pour se former à l'art dramatique. Il avait ensuite traversé l'Atlantique et avait été admis à l'Actor's Studio auprès des maîtres d'alors, Lee Strasberg et Elia Kazan. Ami de Marilyn Monroe, coach et très proche de Jane Fonda, confident et coach aussi d'Anne Bancroft, il était né pour être star !

Il avait un don pour saisir ce qui ferait un acteur. Ainsi c'est lui qui lors d' une même audition sut choisir trois jeunes gens un peu en rupture avec les canons d'Hollywood : Dustin Hoffman, Al Pacino, Robert De Niro...

En France, il signait de nombreuses mises en scène. Les comédiens l'adoraient car il les aimait, il avait le sens de la "psychologie des profondeurs", mais il ne demandait pas une expressivité forcenée. Il avait un art très fin des nuances. Il n'était pas aimé de la critique installée car il y avait en lui une arrogance certaine. C'était un jeu. Mais alors les journalistes ne le comprenaient pas vraiment...

Nous en dirons plus un jour. Il fallait saluer vite cet homme qui fut lui-même un très bon interprète et qui savait être drôle ; revoyez donc Les Producteurs de Mel Brooks qui le fit beaucoup travailler...Il est aussi dans Le grand bleu...Il est dans nos coeurs. On retiendra parmi des dizaines, sa mise en scène de Reviens, Jimmy Dean, reviens, au Rond-Point du temps des Barrault en 86 sans doute. Catherine Arditi, pour jamais sur ses patins et Les Exilés, et Brigitte Fossey, et Pierre Arditi, et...tant et tant qui sont tristes aujourd'hui...

Πηγή: Le Figaro

Αύξηση του αριθμού των μαθητών σε κάθε τάξη στα γαλλικά σχολεία;

  Σε σχέδιο εργασίας που διέρρευσε, το Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας ζητά από τους Περιφερειακούς δ/ντές να καταργήσουν όσες περισσότερες τάξεις μπορούν, ακόμα και σχολεία με μικρό αριθμό μαθητών, για να κάνει οικονομία σε προσωπικό. Θεωρεί ότι άν αυξήσει, κατά μέσο όρο, τον αριθμό των μαθητών σε κάθε τάξη κατά ένα, θα έχει, σε εθνικό επίπεδο, μια οικονομία 10.000 περίπου τάξεων.  Στο στόχαστρο του  μπαίνουν κυρίως τα σχολεία των αγροτικών περιοχών που κοστίζουν αναλογικά περισσότερο από τα μεγάλα σχολεία.

Μας θυμίζει κάτι;

Πηγή: Libération

Το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας και η περιουσία του οίκου Christian Lacroix

To υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας κατέσχεσε μέρος της κινητής περιουσίας του χρεωκοπημένου οίκου Christian Lacroix. Φήμες ήθελαν ένα μεγάλο αριθμό (3.000 κομμάτια)  ενδυμάτων και αξεσουάρ να κινδυνεύει να χαθεί.  Τα αποκτηθέντα θα εκτεθούν στο Musée des arts décoratifs  στο Παρίσι.

Από την πλευρά του ο δ/ντής της εταιρείας δήλωσε ότι  "η εταιρεία Christian Laccroix (...) προστατεύει αυτό το πολιτιστικό κεφάλαιο και συμφωνεί να δοθούν τα κομμάτια σε μουσεία, πράγμα που κάνει αυτήν την εποχή στη  Mulhouse  και την Ολλανδία".

Στη φωτογραφία καρέκλα με την υπογραφή των Garouste και Bonetti.

Πηγή: Le monde

To Prix du Livre Inter 2010

Tο βραβείο  Prix du Livre Inter 2010 απονεμήθηκε στην  Cloé Korman, μια εικοσιεπτάχρονη παριζιάνα με σπουδές στην αγγλο-σαξωνική λογοτεχνία και την ιστορία της τέχνης και του σινεμά. Επηρεασμένη από τα ταξίδια της στις δυτικές ΗΠΑ, την Καλιφόρνια και την έρημο της Αριζόνας έγραψε το μυθιστόρημα "Les Hommes- couleurs"  για το οποίο και τιμήθηκε. Η υπόθεση αφορά την ιστορία ενός πετρελαιοαγωγού που χρησιμοποιείται από λαθρομετανάστες από το Μεξικό.

Πηγή: Le nouvel observateur

* To Prix du Livre Inter   είναι ένα λογοτεχνικό βραβείο που απονέμεται κάθε χρόνο το  Μάιο ή τον Ιούνιο από μια επιτροπή 24 ακροατών της France Inter ( 12 άνδρες + 12 γυναίκες) υπό την προεδρία ενός επώνυμου λογοτέχνη και σύμφωνα με μια επιλογή  βιβλιοπωλών και  ακροατών του ραδιοφώνου.

Μισθολογικά...

Στο Βέλγιο, ο R. Claes, 44 χρονών, δάσκαλος με είκοσι χρόνια υπηρεσίας, κερδίζει  1980 ευρώ καθαρά ( 3.395 ευρώ μεικτά). Είναι απόλυτα ευχαριστημένος από το μισθό του ( δεν έχει οικογένεια), παραπονιέται όμως για  την  αδυναμία εξέλιξης στην εργασία του.

Ο Chris Lacor, 54 χρονών, καθηγητής στο VUB (= το φλαμανδικό Ελεύθερο Παν/μιο των Βρυξελλών), εργάζεται  στο Τμήμα εφαρμοσμένης μηχανικής, είναι επικεφαλής μιας ομάδας μελέτης και  υπεύθυνος 15 ατόμων εκ των οποίων οι 12 είναι ερευνητές. Κερδίζει 3.800 ευρώ καθαρά (7.500 μεικτά)." Με αντίστοιχη εργασία στον ιδιωτικό τομέα , θα κέρδιζα πιθανώς πολύ περισσότερα", σημειώνει.


 Πηγή : http://www.references.be/node/1312

Η Νύχτα της φιλοσοφίας

Aπό την Παρασκευή 4 Ιουνίου ( 20:00) μέχρι το Σάββατο 5 Ιουνίου ( 7:00) πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι (ENS) η Νύχτα της Φιλοσοφίας (  La nuit de la philosophie) με τους Monique Canto-Sperber  και Claude Debru. Συμμετείχαν  400 oμιλητές. Μια θεατρική παράσταση, αναγνώσεις κειμένων και συζητήσεις , όλες οι περίοδοι της ιστορίας της φιλοσοφίας, όλες οι σχολές  και οι παραδόσεις παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση αυτή που ήταν ανοικτή στο ευρύ κοινό.

Πηγή : http://www.ac-paris.fr/portail/jcms/p1_234311/1ere-nuit-de-la-philosophie

H παλιά γέφυρα του Γαλατά

Η Laura Serani, υπεύθυνη της έκθεσης " Lost Instanbul, 1950-1960" σχολιάζει τη φωτογραφία με την παλιά γέφυρα του Γαλατά, που τράβηξε η Ara Güler στην Κωνσταντινούπολη το 1954.Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 11 Οκτωβρίου στο Maison européenne de la photographie στο Παρίσι.

Eίναι ικανοποιημένοι οι νέοι από την επιβολή εξουσίας στην οικογένεια και το σχολείο;

Σύμφωνα με δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 659 γονέων και 319 νέων ηλικίας από 15 έως 24 χρονών , 79% των νέων είναι θετικοί στην επιβολή εξουσίας, ενώ μόνο 66% των γονέων έδωσαν την ίδια απάντηση. Περισσότεροι από 6 στους 10 νέους θεωρούν  ότι τόσο η οικογένεια όσο και το σχολείο δεν επιβάλλονται αρκετά. (1)

Η έννοια της επιβολής εξουσίας συνδέεται στενά με την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια. "Η απουσία εξουσίας είναι μια πολύ αγχογενής κατάσταση", σημειώνει η ψυχαναλύτρια Etty Buzyn. "Οι γονείς έρχονται, όλο και πιο νωρίς, για να με συμβουλευτούν  για παιδιά ηλικίας 3 ή 4 χρονών που υποστηρίζουν " εγώ είμαι αυτός που αποφασίζει".... Σήμερα έχουμε βάλει τα παιδιά πάνω σ'ένα βάθρο. Οι γονείς, που στην πλειοψηφία τους  ανήκουν στη γενιά του Μάη του '68, επιτρέπουν πολύ περισσότερο. Πριν επέβαλαν, τώρα προτείνουν".

Όταν όμως πρόκειται να μιλήσουν για τη δική τους περίπτωση, 86% των γονιών αλλά και των παιδιών εκτιμούν ότι η εξουσία που υπάρχει στην οικογένειά τους είναι σε σωστή  δόση.Το πρόβλημα αφορά τους άλλους, το γονιό της διπλανής πόρτας ή τον εκπαιδευτικό.

Αλλά και οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. 65% των νέων και 66% των γονιών θεωρούν ότι οι καθηγητές δυσκολεύονται να επιβληθούν στους μαθητές τους. Η κατάσταση επιδεινώνεται  από το γεγονός ότι 65% των γονιών δεν αναγνωρίζουν ούτε υπερασπίζονται αυτή την εξουσία. (..)

Για να εξηγήσουν τα προβλήματα που σχετίζονται με την άσκηση εξουσίας, γονείς και παιδιά αναφέρουν ως πρώτη αιτία τη διάσπαση του οικογενειακού κυττάρου ( διαζύγιο, μονογονεϊκές οικογένειες...). Το ένα τρίτο των εφήβων εκτιμούν επίσης ότι οι γονείς τους δεν ξέρουν απλώς " να λένε όχι".

(1)Συνέδριο σχετικό με την άσκηση της εξουσίας στην οικογένεια και το σχολείο διεξάγεται αυτές τις μέρες (4,5 και 6 Ιουνίου) στο Montpellier.

Πηγή:  Le monde

Στον ουρανό αυτή τη βδομάδα

Αύριο, στις 6 Ιουνίου το πρωί, η Σελήνη μας δείχνει το Δία. Ακριβώς δίπλα του βρίσκεται ο πλανήτης Ουρανός, ορατός με τα κυάλια. Ο Ουρανός, γιγαντιαίος και μακρινός πλανήτης, ανακαλύφθηκε το 1781 από τον William Herschel, ένα από τους πιο μεγάλους παρατηρητές του ουρανού.

H παλιά πόλη της Καστοριάς